Blog
- Geej se lèllike voel hod!
- It´s Thursday evening in Toronto - I had to actually ask the drummer - but for us, it´s Friday night ~ Paul Weller
- Richard Klepelgieter heeft altijd wel iéts in zijn gezicht hangen, de sukkel
- jan-jaap staat aan lager wal
- Kak stinkt naar stront!
- zo argwanend als een big op de stoep van het slachthuis
- Er zijn twee soorten mensen in de wereld; zij die informatie kunnen vergaren uit onvolledige gegevens,
- Tennis, dennis. Ik heb het over TENNIS, en niet over golf, Rolf.
- moest er na dit nog sap uitlopen, dan kan je deze schroefjes nog aandraaien
- De tientallen likes geven me blijdschap, iedere keer. Maar het uitblijven van die ene like breekt mijn hart, telkens weer... :¨(
- Keer tot inkom
- hier in maasmechelen practis nog nooit gehoord een paar seconden geleden · Vind ik leuk
- Kan ik hier éééven overgeven!?
- You really think you've seen it all from this guy. Until you haven't.
- Esther Verkaats, een vrouw die hardnekkig weigert zich door een geauthoriseerde geneesheer te laten behandelen, heeft na twaalf (!) pogingen eindelijk haar rijbewijs behaald.
- Verknoei je tijd op een nuttige manier!
Hash en Wietje
Brigitte, 2004-03-27
Er leefde eens een arme houthakker die Parihuana heette. Hij had een hele bazige vrouw, Marihuana genaamd. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar babituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en met zijn kat Morfientje. Marihuana zei: “We moeten iets doen.”. Parihuana snoof eens diep, maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak.
De volgende dag gingen ze een tripje maken in het bos waar de wind door de bomen blowde die zo high waren. 's Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Hash had echter met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw. Zo konden ze gemakkelijk de weg naar het dorp terugvinden. Daar aangekomen durfden ze niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium. Die zaten vredig op een canabee naar de LSD-speler te luisteren waar juist de hit klonk:
Altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week, maar 's zondags niet.
's Zondags rookt zij heroïne,
met een snuifje cocaïne.
Altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week, maar 's zondags niet.
Toen Opium en omium de kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. “High!”, riepen Opium en Omium. “High!”, riepen Hash en Wietje. Ze kregen elk een cracker aangeboden. “Hebben jullie nog honger?”, vroeg Opium. “Jaaa!”, riepen Hash en Wietje, “laten we gaan chinezen”. “Goed”, zei Omium. “Ik coke wel.”
De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij, maar Marihuana niet. Toen ze later weer een tripje gingen maken in het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achterbleven waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot: “Wiedewiedewiet”. Ze volgden het vogeltje en ze kwamen bij een huisje dat helemaal van coke gemaakt was. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven, werden ze bespeed door de boze H-XTC, die in het huisje woonde.
Ze hoorden een kraakstem: “Sniffel, snaffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?” “Het is de wind, de wind, het highe kind”, riepen Hash en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen kreeg de H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: “Kom maar mee naar binnen, daar heb ik lekkere spacecake voor jullie”. Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bi...
Er leefde eens een arme houthakker die Parihuana heette. Hij had een hele bazige vrouw, Marihuana genaamd. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar babituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en met zijn kat Morfientje. Marihuana zei: “We moeten iets doen.”. Parihuana snoof eens diep, maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak.
De volgende dag gingen ze een tripje maken in het bos waar de wind door de bomen blowde die zo high waren. 's Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Hash had echter met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw. Zo konden ze gemakkelijk de weg naar het dorp terugvinden. Daar aangekomen durfden ze niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium. Die zaten vredig op een canabee naar de LSD-speler te luisteren waar juist de hit klonk:
Altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week, maar 's zondags niet.
's Zondags rookt zij heroïne,
met een snuifje cocaïne.
Altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week, maar 's zondags niet.
Toen Opium en omium de kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. “High!”, riepen Opium en Omium. “High!”, riepen Hash en Wietje. Ze kregen elk een cracker aangeboden. “Hebben jullie nog honger?”, vroeg Opium. “Jaaa!”, riepen Hash en Wietje, “laten we gaan chinezen”. “Goed”, zei Omium. “Ik coke wel.”
De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij, maar Marihuana niet. Toen ze later weer een tripje gingen maken in het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achterbleven waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot: “Wiedewiedewiet”. Ze volgden het vogeltje en ze kwamen bij een huisje dat helemaal van coke gemaakt was. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven, werden ze bespeed door de boze H-XTC, die in het huisje woonde.
Ze hoorden een kraakstem: “Sniffel, snaffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?” “Het is de wind, de wind, het highe kind”, riepen Hash en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen kreeg de H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: “Kom maar mee naar binnen, daar heb ik lekkere spacecake voor jullie”. Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bi...
~ Bekeken: 128 × | TOP | THUIS | TERUG
Doe mee!
Eluterius groeit door inbreng van gebruikers. Wil jij ook weetjes delen en dingen toe kunnen voegen? Word lid!
Weekpoll
En ook...
Top-30
De tussenstand in onze Eigenzinnige 30 van
week 17/2024. Muziek van 1950 tot nu!1
2
3
5
6
7
8
9
13
BOOK OF LOVE - Boy 24
14
NIRVANA - Rainbow Chaser 20
15
BLACK - Wonderful Life 18
16
17
22
DAN FOGELBERG - Longer 16
23
24
BOZZ SCAGGS - Lowdown 3
26
27
Rechts