Jos ligt nog in bed. Anthony is al klaar om te vertrekken maar Jos ligt nog te ronken. Het is echter tijd om te vertrekken! Anthony gaat Jos nogmaals wakker proberen te maken en bonkt op zijn slaapkamerdeur. Jos schiet wakker.
"Euhm ik kom! Ik kom!!"
In paniek gooit Jos de dekens van zich af. Hij heeft weer in adamkostuum geslapen. Snel aankleden! Waar is het lichtknopje? Geen tijd om dat nu te zoeken!
In de flauwe schemering van het dakvenster ziet hij de volle wasmand voor de kleerkast staan. Het was uiteraard handig geweest als deze al netjes uitgeladen was, zodat hij niet naar kleren hoefde te zoeken, maar ja... Laksheid is troef bij de Kneutersen!

Bovenop liggen de onderbroeken. Hij grist snel de bovenste van het stapeltje en trekt deze aan. Eigenlijk zit deze niet gemakkelijk maar dat moet dan maar zo! Geen tijd te verliezen!
Hij pakt zijn jeansbroek die over het voeteneind van het bed hangt. Een onderlijfje en de trui van het werk hangen daar ook nog. Sokken: ook deze worden op goed geluk uit de mand gegrist.
Hij propt zijn voeten in zijn schoenen, rent naar de badkamer en pletst wat water over zijn gezicht en haren.
Voor hem is dit goed genoeg, niemand gaat zien dat hij vanmorgen te laat is opgestaan.
Rap naar beneden nu. Ma heeft zijn boterhammen al gesmeerd. Hij propt er snel eentje in zijn mond. De rest stopt hij in de brooddoos, waar de restanten van confituur van eerder deze week nog goed te zien zijn.
Klaar!

Anthony en Jos stappen in de auto en rijden naar het werk. Ze gaan nog op tijd zijn.
Onderweg zit Jos te wroeten aan zijn onderbroek. Die zit écht niet goed! Wat is dat toch? Even denkt hij dat hij ze achterstevoren aan heeft, maar als hij kijkt of het etiketje aan de voorkant zit, ziet hij dat het probleem iets geheel anders is, namelijk dat hij de pistachegroene slip, die hij enkele weken geleden per ongeluk had meegenomen uit de winkel, aanheeft.
"Grotverdomme!" gromt hij.
"Wat is 't?" vraagt Anthony.
"Ik heb met rap te zijn die mottige groene bomma-slip aangetrokken deze morgen!"
"Oei" antwoordt Anthony. "En nu?"
Jos denkt even na en zegt dan: "Och soit! Niemand ziet dat!"

Gaat Anthony nu zeggen dat het net vandaag het jaarlijks gezondheidsonderzoek plaatsvindt? Chantal had hem gisteren nog gevraagd om dit aan Jos te melden. Maar neen, deze informatie zal Jos niet bereiken. Anthony is het zelf namelijk ook vergeten.
Nietsvermoedend parkeren de twee broers de auto en stappen ze naar de ingang van de Praktico om aan een nieuwe werkdag te beginnen.


Ondertussen...
We bevinden ons in de plaatselijke supermarkt. Pa en Ma zijn aan het winkelen om de eindejaarsfeestjes wat in te kleden. Ma heeft een karton bierblikken en enkele flessen wijn in de kar gelegd, want er moet en zal alcohol geconsumeerd worden!
Voor het feestmaal zijn er dozen frituursnacks, frieten, kroketten, chips, borrelnootjes, zakken diepvriesgroenten en sauzen gekozen.
En voor een keer ook “fatsoenlijk” vlees, namelijk twee kalkoenrollades.

Betty en Debbie, vriendinnen van Patricia, zitten aan de kassa's.
Pa en Ma schuiven aan aan kassa 2. Hier zit Debbie.

Aan de andere kassa staat er zo'n typische vrolijke Frans aan te schuiven die steeds "grappige" opmerkingen geeft tegen zijn vrouw, maar dan met de bedoeling dat ook de andere aanwezigen dat horen.
Om zich aan te stellen dus.
En weer maakt hij een "grappige" opmerking en kijkt hij een beetje rond om te zien of hij succes heeft.

Debbie heeft haar dag niet en daarbij is 's mans humor ook niet echt "je dat". Na de zoveelste "grap" rolt ze met de ogen en zucht ze.
De man bemerkt dat Debbie er wat geprikkeld bij zit en maakt een opmerking.
Debbie zegt iets als "Mijnheer ambieert een carrière als stand-up comedian? In dat geval heb ik slecht nieuws, want dan horen je grapjes ook effectief grappig te zijn en dat is bij jou echt niet het geval. Misschien moet je eens een andere inspiratiebron gebruiken dan de scheurkalender of Kabouter Plop."

De man is wat van slag en antwoordt "Nou nou nou mevrouwtje!"
Hij wil nog iets zeggen of vragen maar krijgt er de kans niet voor. Debbie neemt de microfoon en roept om: "KASSA DRIE GAAT OOK OPEN! SPECIAAL VOOR LELIJKE EN SAAIE MENSEN!!"

Dan richt ze zich naar de grappenmaker en ze zegt: "Ge staat in de verkeerde rij!"
Het koppel kan er niet mee lachen. Betty wel natuurlijk. En Pa en Ma Kneuters ook!


Terug naar de Praktico waar Anthony en Jos naar de refter worden geroepen. Wanneer ze de spreekkamer passeren flitst het Anthony weer door het hoofd dat hij Jos had moeten inlichten, dat het vandaag jaarlijkse controle is. En hij heeft er zelf ook niet aan gedacht. Dat gaat weer het gebruikelijke gezaag over slechte tandhygiëne geven en meer van dat "belachelijk gedoe"...

Op goede hoop dan maar. Jos en Anthony nemen plaats in de refter. Een assistent komt binnen met enkele papieren. Het is een vragenlijst die ze eerst even moeten invullen, om achteraf eventueel dingen te kunnen bepalen. De vragen op de lijst zijn op zijn minst "niet alledaags" te noemen. Wat wil men hiermee allemaal achterhalen? Wat 'n vragen!





Jos is na het invullen van het document als eerste aan de beurt om bij de dokter langs te gaan. Zoals dat altijd gaat moet hij eerst in een potje gaan plassen en daarna naar de dokter gaan. Het is dezelfde dokter die bij een vorige controle, toen Anthony alle moed bijeen had geraapt om eindelijk eens informatie te durven vragen over zijn klein uitgevallen geslachtsdeel, hem had gevraagd om zich uit te kleden. Die vieze witjas had Anthony gefotografeerd met zijn wegwerpcamera en verder geen informatie verschaft. Maar Anthony zou Anthony niet zijn als hij hier zijn voordeel niet uit gehaald had. Hoe dat verlopen is kan je hier raadplegen.

Jos heeft toen van dat voorval niks meegekregen en gaat bij de dokter binnen. Hij moet op de weegschaal gaan staan. Bij normale onderzoeken op een bedrijf wordt het gewicht van de kleding geschat en dit wordt dan van het geheel afgetrokken. Maar deze dokter heeft zijn vunzigheid nog niet afgeleerd en vraagt Jos om zich uit te kleden tot op zijn onderbroek. Of beter gezegd: tot op die bomma-slip. Tot overmaat van ramp ziet Jos dat de sokken die hij aanheeft, van Silla zijn. Hij kan zich in elk geval niet inbeelden dat hij zelf sokken heeft met een print van Liefde Is... erop. Hoe genant is dit!?
De onderbroek is niet voorzien van ruimte voor mannelijke geslachtsdelen en dat toont zich aan de beenopeningen. We laten het uitzicht hiervan over aan uw verbeelding.

De dokter reageert verrast. Hij neemt zijn gsm en richt deze op Jos. Hij tikt en veegt op het scherm en zegt "Ik euh... ik moet even antwoorden op een bericht he..."
Uit de gsm komt echter een "Kdzzzzzzz"-geluidje.
"Hebt gij nu een foto gemaakt van mij of wa!?" vraagt Jos.
"Neenee... Nee" antwoordt de dokter. Maar dat klinkt niet echt overtuigend.
Net als Jos er verder op wil ingaan komt de dokter voor hem staan en zegt "Doe de mond eens open?"

Jos opent zijn mond. De dokter legt een friscostokje op Jos' tong, kijkt wat rond in Jos z'n mond en mompelt wat. Hoofdschuddend.
"Is alles in orde?" vraagt Jos.
De dokter antwoordt iets onverstaanbaars, terwijl hij nors notities maakt.
Jos vraagt dan: “Hoe komt het dat ik soms last heb van een stinkende adem?"
De dokter antwoordt, met hand voor de neus: "Je moest eens weten hoeveel last ànderen ervan hebben!”

Jos is er niet van gediend. De dokter vraagt dan om op een kruisje te komen staan en één oog af te dekken. Naast de deur hangt er een poster met allerlei letters erop, van groot naar klein.







“Lees de bovenste rij eens?” vraagt de dokter.

Jos doet dit. Het gaat uiteraard moeiteloos.
“Doe eens verder?”

Jos gaat telkens een rij verder naar beneden. De dokter is verbaasd en onderbreekt hem.
“Wacht eens? Lees nu eens... euhm... het kleinste wat je kan lezen?”

“Jos knijpt de ogen even dicht en zegt dan zelfzeker: “Copyright 2006 – The Vision Company”.
De dokter kan niet volgen. Wat bedoelt Jos?
“Gans onderaan” zegt Jos, als hij de verbazing ziet.
“De dokter fronst de wenkbrauwen en gaat de poster van dichtbij bekijken. Helemaal onderaan staat, in lettertjes van slechts enkele millimeters hoog, de informatie van de fabrikant van de poster. Exact zoals Jos het zei.

De dokter is uit zijn lood geslagen. Zo verbaasd! Kan Jos dat vanop die afstand lezen?
Weet hij veel dat Jos op zijn kamer dezelfde poster heeft hangen...


We zijn hiermee weer thuis beland.
Ma heeft al een tijdje zin om het slaapkamergebeuren wat op te krikken en heeft daarom sexy netkousen gekocht. Op een avond, als Pa al in bed ligt, trekt ze deze aan.
Ze kruipt in bed en schuift langzaam dichter. Ze duwt haar koude knieën tegen Pa's been. Pa schrikt zich rot,
“Seg hebt gij die kalkoenrollades mee in bed genomen of wat!?”
Hij gooit de dekens opzij en ziet dan dat het Ma's benen zijn die hij voelde.


's Anderendaags, wanneer iedereen thuis is, ook Silla en Kenny, wordt er beraadslaagd over wat er met oudejaar gedaan gaat worden. De cafés moeten omwille van curona vroeg dicht. Het is de moeite niet om daar naartoe te gaan, dus wordt er gewoon thuis gevierd.
Wat gaan ze eten? Frietjes?

Silla zegt dat ze smoutebollen kan maken.
“Gevulde courgette!” tipt Kenny. “Met courgette altijd pret hihihi!”
“Oh ja! En met bladerdeeg en knakworsten kan je snacks in de vorm van vuurpijlen maken!” zegt Ma.

Patricia suggerreert om hot-dogs klaar te maken.
“Die zijn wel niet zo gezond he”, tipt Kenny.
“Hoezo niet?” moppert Patricia.
“Ik heb dat ergens gelezen. En omwille van mijn werk moet ik wat op mijn gezondheid letten he!”
Hij neemt zijn gsm en gaat even op het internet, om de informatie over hot-dogs terug te vinden.
“Ah, hier heb ik het zegt hij... In zijn beste Engels leest hij af: "A study released earlier this month reported that eating a single hot dog can take 36 minutes off of a human's life”

"Gôh wa is deeeeees... Wat 'n zever seg... Dat duurt toch NOOIT 36 minuten om een hotdog te eten ofzoooo?? Allez ja, bij mij toch niet, weette!” zegt Patricia.
“Ah... nee dan zal dat wel fake news zijn” antwoordt Kenny.


En zo sleept alweer een jaar zich naar zijn einde.